Doorgaan naar hoofdcontent

Geen Toerist #5: Studio Tips van de Opname Revolutie

  
Omdat we alles achterstevoren en omgedraaid aan het doen zijn bij de opnames voor Geen Toerist Meer, is het tijd voor wat tips qua studiowerk. Persoonlijk heb ik de afgelopen jaren veel gehad aan Graham Cochrane en diens Recording Revolution. Veel goede ideeën, handige tips en nuttige trucs om je opnames meer overtuiging te geven. Altijd praktisch en altijd met een scherpe invalshoek. Bovenstaand filmpje gaat over een mooie theorie, de zogenaamde Heavy Mix Buss Theory. Het komt er op neer dat je zo min mogelijk plug-ins op de individuele sporen zet en in plaats daarvan je master mix bus volstort. Een werkwijze die eenvoud en brute kracht combineert. Gouden tip. Probeer het zelf eens.

Het blijft opmerkelijk hoe het schrijven van een liedje en het opnemen ervan elkaar onvermijdelijk gaat beïnvloeden. Ik heb niet de ambitie om een "echte" producer te zijn, maar ik weet wel als liedjesschrijver het best wat ik met een liedje wil. Mijn visie op mijn muziek gaat altijd boven technische knowhow.

Neve 51 desk in Nimrod Studio
Als het op mixen aankomt, ben ik een ervaren amateur met een gefundeerde mening en intuïtie. Zoek wat rond op de Internets en je struikelt over de recordingblogs. Iedereen wil leren om toffe opnames te maken. Ikzelf ben ook af en toe aan het grasduinen en bevlek mezelf met allerlei tips over compressors, eq's en busroutes. Het meeste blijft niet hangen of blijkt niet praktisch. Het concept van Top Down Mixing is wel doorgedrongen tot de Belker Studio. Een even simpel als effectief idee: Je master fader is je belangrijkste fader, dan komen de mixbussen, de groepen en de send effects, en dan pas komen de individuele sporen. Een pyramide-structuur. Neem tien gitaarpartijen op en voor je het weet ben je alle overzicht kwijt. Maak een aux-groep voor de 10 gitaarsporen en je hebt aan 1 fader genoeg. Door in lagen te denken, behoud je overzicht. Ook hier geldt: probeer het thuis ook eens.

En sowieso is mijn voornemen om de aloude 80%-20% verhouding van opnemen tegenover mixen in ere te herstellen. Mijn liedjes zijn niet al te moeilijk, de opnames zijn niet al te moeilijk, dan moet het mixen ook niet al te moeilijk worden. Althans, dat is voor nu de theorie.

Reacties

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. oneens. werkt goed voor een lekker geluid tijdens opnames en tussentijdse afluistering. verbergt net zo zeer problemen als dat het oplossingen voor een ondoorgrondelijke kluwe aan plugins en automization biedt.

    een betere en -mijns inziens- juiste benadering is die van denken en werken in vier dimensies: hoog/laag, links/rechts, voor/achter, en wel/niet. een goed geluid begint bij de bron. en dat is zowel klank als arrangement.

    ik heb een aantal jaren de video's en lessen van graham (ondanks de relidrek en de intens saaie muziek) fervent gevolgd en waar mogelijk in eigen praktijk gebracht. veel nuttige tips, een aantal eyeopeners en goede leerstof. totdat ik zijn mixen ging vergelijken met andere soortgelijke muziek, en het allemaal niet zo bijzonder bleek te zijn. en zelf tot oplossingen kwam die beter werkten dat zijn suggesties.

    overigens, die pyramide-structuur is in de basis goed. en ik ben een groot voorstander van het werken met aux-groups. sterker, ze zijn voor mij onmisbaar. maar dan werk ik ook nog met plugins/panning/eq* in de individuele tracks. want anders -zeker met godbetere tien gitaren- wordt zo'n auxgroup ook een brei. ook hier speelt die vierdimensionale aanpak een doorslaggevende rol.

    *eq: beter liften dan boosten. en zorg ervoor dat je bij de bron al goed zit.

    niet dat ik de gouden platen dagelijks aan het afstoffen ben...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Maar het idee dat je een orde aanbrengt in de kluwen plug-ins op elk spoor is wel aanlokkelijk voor mij. Uiteindelijk minder plug-ins. De 4-dimensies is inderdaad een hele goeie. Slaat voor mijn gevoel vooral op de song en arrangement als structuur. De top down approach is meer de opzet van je project in Cubase/Logic. Meer een technisch ding.
    Die Gouden Plaat komt er aan!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. dat orde brengen in kluwen plugins vind ik geen revolutionair idee. da's simpelweg je verstand gebruiken. alleen een dave pensado weet waarom je zeven of acht plugins op elke track zou moeten flikkeren. uiteindelijk gaat het om het doel, niet de middelen. je kiest een aanpak, en wijkt daar bij voorkeur alleen vanaf als het niet naar je zin werkt. en de top down mixing approach lijkt mij vooral een organisatorisch dingetje. niks mis mee, maar niet het antwoord op alle vragen.

    als het goed is het arrangeren al klaar voor je gaat mixen. mijn vier dimensionale benadering slaat in de basis niet op de structuur, maar met name op productie en mixen. vier dimensies: het frequentiespectrum (eq), pannen (l-c-r), dry/wet (delay, galm, voor diepte), en aan/uit (leegtes en stiltes in de drie dimensies).

    ik denk dat de echte uitdaging is om eerst de sound van het project in je hoofd vorm te geven, en die dan vervolgens in een mixbenadering trachten te vertalen.

    en nog iets over die graham: het kabbelende karakter van zijn muziek, hoe hij arrangeert en waar hij genoegen mee neemt, maken het heel wat gemakkelijker om met onvolkomenheden weg te komen, dan als je tien gitaarsporen, lagen met toetsen en een weinig subtiele drumpartij moet mixen.

    stem begint wat terug te keren. over een paar dagen ga ik zingeren.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t