En vaderdag is ook niet ongemerkt voorbij gegaan. Naast fraaie tekeningen en bouwwerken, kreeg ik ook de nieuwe
AFTh. Wijdlopig en breedsprakig is de man een van mijn favoriete schrijvers. Hij kan een verhaal vertellen met zijpaden en kronkels en weet altijd weer terug te keren naar de hoofdlijn. Vorig jaar is zijn zoon Tonio aangereden op de fiets. Hij werd 21 (zelfs dan ben niet veilig als ouder). Zware kost? Youbetcha. Fascinerend hoe de man zijn onmacht en verdriet vormgeeft. Max mag nooit meer fietsen, dat weet ik nu al wel.
Overigens, "Schaduwkind" van P.F. Thomese is ook zo'n aangrijpend boek. Kleiner van vorm maar niet minder sterk. Niet voor de weekhartigen. Joost Zwagerman heeft een mooie vergelijking geschreven tussen de twee requiems. Dat kan ik zo snel niet vinden op 't web. Volgt hopelijk snel.
Pas na een paar dagen viel het kwartje. Een boek als "Tonio" op vaderdag krijgen, dat is geen toeval lijkt me, daar zit een roman in, of een liedje.
afth: niet mijn kopje thee. daar ben ik te ongedurig/te snel afgeleid voor.
BeantwoordenVerwijderenthomese: ik ken hem alleen van korte verhalen in "hard gras". en van wat losse dingen hier en daar. ik lees niet graag aangrijpende verhalen. stukje kop in zand, zeg maar.