Doorgaan naar hoofdcontent

Kaal

Een bijzonder fijn en te lang uitgesteld etentje met Tal ("hij lijkt wel erg op papa", aldus dochterlief), dat ietwat werd overschaduwd door de gebeurtenissen in Alphen a/d Rijn, was een soort van startschot voor een nieuw anti-megalomaan project.
Het idee is de computer pas laat in het creatieve proces toe te laten (pas bij het mixen en dan nog!) en zo analoog mogelijk te werk te gaan. Deels vanwege de sound en deels vanwege een broodnodige verandering in workflow. Niet dat eindeloze inprikken en stukje bij beetje de liedjes volspelen, maar zoveel mogelijk hele takes met knoesten en al. Dat betekent ook geen VST-instrumenten, al het geluid zal via microfoons worden vastgelegd. Mannen van in de 40 die old school gaan. Ja, wij houden ook ons hart vast.
Bij gebrek aan een Studer 800, zal de Tascam/Fostex cassette 4-track als opname medium dienst doen. Ruis geen bezwaar. De sound volgt Nebraska, After The Goldrush, Tomorrow Morning zeg maar. Maximaal 8-sporen (geen wet van Meden en Perzen, wel een richtlijn) en een afzienbare periode van opnames (3 a 4 dagen voor een EP). Met andere woorden: voor de zomer is het ding af. Werktitel: Kaal.

Reacties

  1. zekers, 't was een geslaagde zaterdag. fijn jullie eindelijk weer eens gezien ende gesproken te hebben.

    ik had hier [http://belkerblog.blogspot.com/2011/04/1-2-3-4-sporen.html ] al beschreven hoe we het volgens mij moeten benaderen. dus of we de cassette aanpak strict moeten aanhouden weet ik niet. maar ik denk dat we tijdens sessiedag 1 na een minuut of 10 weten welke weg we moeten volgen. het doel heiligt de middelen in deze. ik heb er in ieder geval zin in. en ik ben benieuwd naar de liedjes.

    trouwens, wat vind je ervan als ik de video camera onder de dikke lagen stof vandaan haal? dan kunnen we er eventueel een multimediaal concept van maken. ik bedoel, als je zo'n flutdocu over een marginale rapper op de bnn zaterdag kunt uitzenden, dan zijn beelden van 2 kalende 40-ers die in een weinig tot de verbeelding sprekende homestudio werken aan liedjes die allesbehalve gepolijst zullen klinken, zeker wel te marketen. toch?

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g