Doorgaan naar hoofdcontent

Hobby

Een student vroeg mij laatst wat mijn hobby's zijn. "Muziek maken" klonk zo dommig, toch kon ik niet zo snel iets ander verzinnen. Ja, films kijken, lezen, Belgisch bier drinken en vooral slapen zijn favoriete bezigheden, maar om dat nu tot hobby te bombarderen. Dat is de tol als je van je hobby je beroep hebt gemaakt. (Hoewel lesgeven geen hobby is, laat dat duidelijk zijn.)

Ik moet nog even wachten tot die 2ehands Bianchi racefiets voordat ik "fietsen" op kan geven als hobby. Ik ben voor 15 weken bezig met een gig op het Utrechts Conservatorium. Ik heb vooral een nieuwe laptop nodig. Mijn ouwe Asus valt letterlijk uit elkaar. Huisgenoot M. heeft een paar toetsen eraf gesloopt, hij is een keer gevallen en er is daarom een hoek uit het beeldscherm. 1,5 GHz is ook een beetje magertjes heden ten dage. Ik heb staan twijfelen tussen een MacBook Pro, want - eerlijk is eerlijk - die dingen zien er bijzonder geil uit. Ik kan ook voor hetzelfde geld een i5 laptop kopen en geld overhouden voor de fiets. Uiteindelijk ben ik niet cool genoeg voor een Mac.

Wat wel een hobby is, of beter gezegd een afwijking, is het verzamelen van fonts, van lettertypes. Als ik een brief opstel ben ik langer bezig met het vinden van een tof lettertype dan met het daadwerkelijk schrijven. Fonts zijn de plugins van het wordprocessen.

Labels:

Reacties

  1. Unknown26 maart 2011 om 15:54

    century gothic [zakelijk en de testpiloten]
    gill sans [in 't wild]
    futura [reserve]
    calibri [e-mails en standaard brieven]

    en ik ben een groot voorstander van de open a.

    een mens heeft zo zijn eigenaardigheden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Belker26 maart 2011 om 19:20

    Een font is net als een M7M met pinda. Eentje is nooit genoeg, je wilt altijd de zak leegvreten tot je misselijk bent.
    Ben momenteel zwaar in de Bembo qua schreef en Futura qua schreefloos. Calibri is ook fijn.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo
1 reactie
Meer lezen

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t
Een reactie posten
Meer lezen

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g
Een reactie posten
Meer lezen