Everything Is A Remix is een fijne open source docu, je mag doneren. Deel 1 en 2 staan online; de andere 2 delen volgen.
Het literaire Generatie X tijdschrift Zoetermeer had als motto: "Alles is al gedaan, maar nog niet door ons."
Ook het schrijven van een liedje is in zekere zin het remixen van bestaande elementen. Mocht je bijvoorbeeld denken het akkoordenschema | A | E/G# | F#m | zelf verzonnen te hebben, dan ken ik nog wel een stuk of honderd liedjes die dat schema in zich hebben. Toch noemt niemand dat remixen, terwijl je wel bestaande elementen verherbruikt.
Ik laat mijn studenten wel eens een remix maken van een bestaand nummer aan de hand van de multitracks. Sommigen - en meestal zijn dat de hardcore liedjesschrijvers - vinden dat meestal erg moeilijk. Remixen is een kunstvorm op zich.
Het literaire Generatie X tijdschrift Zoetermeer had als motto: "Alles is al gedaan, maar nog niet door ons."
Ook het schrijven van een liedje is in zekere zin het remixen van bestaande elementen. Mocht je bijvoorbeeld denken het akkoordenschema | A | E/G# | F#m | zelf verzonnen te hebben, dan ken ik nog wel een stuk of honderd liedjes die dat schema in zich hebben. Toch noemt niemand dat remixen, terwijl je wel bestaande elementen verherbruikt.
Ik laat mijn studenten wel eens een remix maken van een bestaand nummer aan de hand van de multitracks. Sommigen - en meestal zijn dat de hardcore liedjesschrijvers - vinden dat meestal erg moeilijk. Remixen is een kunstvorm op zich.
ik zet hierbij mijn vraagtekens. dat "alles is al gedaan" argument werkt niet, tenzij je echt 1 op 1 kopieert [het jatwerk van led zep, hoewel...]. maar als alles echt al gedaan zou zijn, zouden elbow, neil young, lady gaga en zelfs frans bauer geen nieuwe juweeltjes afleveren. bovendien zouden covers/ interpretaties dan ook niets toevoegen aan het origineel [vb.hallelujah - jeff buckley].
BeantwoordenVerwijderenhet magische van het tamelijk beperkt dialect [effe ben watsonnen] van popmuziek is dat er telkens weer nieuwe, originele, authentieke liedjes geschreven worden, die een verrijking blijken te zijn en heel soms eeuwigheidswaarde hebben.
het punt van zo'n schema is dat er niet perse sprake van hergebruiken is. tuurlijk, het is een bepaalde vorm die zowel een weg wijst als een beperking oplegt. maar zoals een zin uit bepaalde grammaticale elementen is opgebouwd, geldt dat voor muziek ook. en dan gekaderd. en dan toch blijft het mogelijk om met drie noten, of drie woorden, of zelfs alleen het ritmische patroon een liedje te herkennen.
je zou dit misschien ook op literatuur los kunnen laten. hoewel we beperkt zijn in de mogelijkheden van de zin [zie hierboven] en ook de woordenschat gelimiteerd is, lukt het toch al een goede 2500 of zo jaar om -zelfs met simpele woorden- originele en bijzondere poezie en proza te schrijven. maar al die woorden zijn al ontelbare keren gebruikt, vaak zelfs in dezelfde volgorde.
ik denk dat de kern van hetgene wat ik probeer te zeggen is dat drie elementen in muziek minstens zo belangrijk zijn dan de noten zelf: ruimte, timing en context. en daarmee zijn de mogelijkheden schier eindeloos.
snap je wat ik bedoel?
Voor mij is het alles-is-al-gedaan-argument zeker geen diskwalificatie. En het is wel degelijk mogelijk om origineel te zijn in 2011. Maar de meest originele geesten zijn er donders goed van doordrongen dat ze voortborduren op iets dat er al was. Michael Jackson, Prince, James Brown, Beatles, Stones, allemaal Grote Artiesten staand op de schouder van hun voorgangers. Het originele zit 'm naar mijn mening in het opnieuw rangschikken van bestaande elementen. Elke student die bij mij komt met de mededeling iets superorigineels te hebben gemaakt, verlaat doorgaans ontgoocheld het pand. Het gaat niet om originaliteit, maar om authenticiteit. En, inderdaad, die authenticiteit kan ook gespeeld (Tom Waits!) zijn.
BeantwoordenVerwijderenAlle kunst gaat over context, en daarmee ook over ruimte (plaats) en timing (tijd). En je hebt helemaal gelijk: de mogelijkheden zijn en blijven eindeloos. Gelukkig wel.
Blijf ik volhouden dat er in de geschiedenis maar verdomd weinig artiesten zijn geweest die iets volstrekt nieuws hebben gedaan. Velvet Underground, Can, Sonic Youth, Beefheart (?), wel allemaal ondergronds en compromisloze baggerherrie.
De Grote namen zijn nooit de trendsetters maar de trendvolgers. Denk aan de marktcyclus binnen de popmuziek.
Enniewee, hier gaan het later nog over hebben. Nu moet ik naar de optocht in Prinsenbeek ;^) Is wel een fijne stukje docu, net als R.I.P. A Remix Manifesto, dat grotendeels over Girl Talk gaat.
Houdoe,
Des
ik blijf het een beetje een cynische benadering van creativiteit vinden, maar het zet je aan het denken:
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.austinkleon.com/2011/03/30/how-to-steal-like-an-artist-and-9-other-things-nobody-told-me/