Boekenclub

Ayreon doet het zo

Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener. Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet te onderschatten invloed.

Lees dit boek!

Afijn, the medium is dus wel degelijk the message. Bij het vorige album 'Geen Toerist Meer' heb ik zitten experimenteren met een boek met lyrics en tekeningen. Dat bleek superveel werk en het werd een molensteen om mijn nek. Maar nu, met wat meer afstand, is het natuurlijk nogal wiedes om een verhalend conceptalbum te voorzien van een boek. En het ontslaat me enigszins van de plicht om het verhaal duidelijk op plaat te vertellen. Als ik het verhaal in boekvorm vertel en het album gebruik als aanvulling, hoef ik zowel in boek- als plaatvorm niet letterlijk alles uit te spellen. Als het goed is vullen beide media elkaar aan. CD met boek? Met cassette en/of vinyl als deluxe extra. 

Een boek schrijven. Ik heb niet de ambitie dan wel hoogmoedswaanzin om een vuistdikke roman uit te klappen. Een kort verhaal, een aantal korte verhalen, songteksten, tekeningetjes en liner notes, ik kan van alles kwijt in een boek.

Een ander ding: de zee moet nog wat meer figureren, het is nu wel heel veel ruimtevaart. En een ander probleem dat nog niet is getackeld (getekkeld?) is de moederfiguur. Dat is toch wel de meest tragische figuur. Man verdwenen, zoon spoorloos. Er is nog veel te winnen vanuit haar standpunt. Wordt aan gewerkt.

Ondertussen een nieuw liedje gemaakt, snel opgenomen. Beetje slowcore. 'Tegenligger Tegenlicht' heet het en doet me denken aan Low. Ik weet alleen niet of het bij de rest past. Als ik streng ben voor mezelf dan weet ik het antwoord al. Maar goed, ik ben niet zo streng voor mezelf.

Ik heb ook een titel voor het album: 'Radio De Maan', dat komt van dit liedje van het debuutalbum: