Doorgaan naar hoofdcontent

Films van de laatste tijd


In navolging van mijn grote blogheld James Lileks kijk ik regelmatig een film (of tv-serie) op mijn tweede scherm wanneer ik mijn lessen voorbereid of een ander suf klusje aan het opknappen ben. Niet alle films lenen zich om met een schuin oog bekeken te worden. Het moet vooral niet te kunstzinnig intellectueel zwaar-op-de-hand worden. Films met ontploffingen en veul schieten.

De oogst van de voorbije weken:

The A-Team
Actie Actie Actie! En dus geen verhaal. Is niet erg, want het is The A-Team. Gelukkig geen jaren tachtig ironisch sausje, gewoon een hardhittin' funlovin' clubje outlaws settin' the record straight. Zo krijgt een mens zijn werk wel gedaan. Er is niet zoveel van blijven hangen.

The Hangover
Errug vermakelijk. Ik heb flink zitten lachen terwijl ik dus eigenlijk een excelbestand moest inkloppen. Een vrijgezellenfeest loopt legendarisch uit de hand, met alle onderbroekenlol vandien. Lekker vet. Een filmische frikandel (of is het frikadel?).

Kick-Ass
Superheldenfilm met een twist. Voer voor comic-liefhebbers. Knallen met een knipoog. Kick-Ass heeft wel de "sparkle" die A-Team ontbeert. Aanrader.

Repo Men
Met de altijd intrigerende Forest Whittaker en Jude Law. Repo mannen uit de nabije toekomst die niet afbetaalde nieren, levers en andere organen komen terughalen. Enerzijds sociaal commentaar, anderzijds slasherfeest. Bloederig. Vooral dat. Daar kan geen Carice van Houten wat aan veranderen.

Ik zie ook wel eens een film met wat chips en bier op de bank:

Crazy Heart
Mooi verhaal over een onmogelijke liefde, ouder worden en country muziek. Jeff Bridges speelt vol overgave een soort van depressieve The Dude (The Big Lebowski is met stip een van mijn favoriete films aller tijden), een countryzanger op z'n retour. In een prettig loom tempo ontvouwt zich een verhaal dat niet eens zo heel slecht afloopt.

En ik kom zelfs wel eens in bioscoop:

The American
Corbijn. Clooney. Een huurmoordenaar probeert met pensioen te gaan in schilderachtig Italië. Loopt slecht af, vanzelfsprekend. Waanzinnig mooie plaatjes, gedoseerde actie en de eerste liefdesscene van Clooney. "Control" was goed, "The American" is veel meer een speelfilm. Die Corbijn gaat nog eens een hele grote worden.

The Social Network
Op papier lijkt het bijzonder niet spannend. Hoogbegaafde nerd vindt iets uit, wordt een succes, krijgt processen aan de broek en is op zijn 20e de jongste miljardair ooit. Laat het maar aan David Fincher over om zo'n verhaal met vaart en schwung te vertellen. Jesse Eisenberg is briljant als Mark Zuckerberg. Trent Reznor doet een Brian Eno soundtrack. Humor, passie, echte mensen, Justin Timberlake als Napster-uitvinder Sean Parker. Wat wil je nog meer. Als ik er 1 mag aanraden dan is het deze. Verplichte kost voor eenieder die op Feesboek zit. Dat zijn er inmiddel 500 miljoen.

Reacties

  1. the hangover: gezien. ben het helemaal met je eens.

    the american: filmisch briljant, dat kun je aan corbijn overlaten. de stylistische keuzes kwamen het verhaal niet altijd geheel ten goede. ik ben een grote clooney fan, maar misschien had een "mindere" persoonlijkheid de boel wat meer in balans gehouden.

    rest (nog) niet gezien.

    over prutfilms gesproken:
    - knight & day (met cruise en diaz): boehoehoe. achtervolgingen, grapje, ontploffing, veul schieten, blaahhh. frikandel bij de febo.
    - killers (met kutcher en heigl): hetzelfde alleen dan nog lichter.
    - the other guys (met ferrell en wahlberg): ongeveer hetzelfde maar dan vooral humor om te lachen. wat ik nauwelijks deed.

    recentelijk gezien:
    - ghost writer
    - machete
    - the joneses

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Machete?! Man, heb je dan helemaal geen schaamte? ;^P
    Bijdewee, hoe was Zappafest?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. machete was niet prut, maar ook niet groots (verre van dat).

    zappafest heb ik (net als dat vai-festival) aan me voorbij laten gaan. ik heb zondag gekeken via de livestream, en dat was prima. het london sinfonietta deed precies wat er bij het ensemble moderne aan ontbrak: humor toevoegen. verder schijnt het een waar feest geweest te zijn. tja. 't is allemaal rijkelijk laat.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t