Doorgaan naar hoofdcontent

2009 in albums

Ja, wil je een blog dan moet je ook eens af en toe er iets op zetten. En geen excuses van: oh ik ben zo druk met dit en met dat en zo en ik was ziek en toen had ik vakantie enzo.
Dus.
En daarom.
Wel en ook.
Plaat van het jaar dan maar?
Niet The Flaming Lips met Embryonic. Was een vaste keus, altijd goed. Hoewel ik de plaat nog steeds niet "snap" (hoewel, wat valt er te snappen bij Wayne Coyne en de zijnen?) staat ie hoog in de eindlijst.
Ook niet Dark Night of the Soul, de samenwerking tussen Sparklehorse, Danger Mouse en David Lynch. Donker en gevaarlijk, wonderschoon en troostrijk.
Zelfs niet eels met Hombre Lobo. Knettergoeie plaat. Mooie combi van rauw, direct en toch ook fraaie arrangementen. Ook Wilco is met hun titelloze plaat vaak voorbijgekomen.

W aar heb ik nog meer van genoten dit jaar?
Natuurlijk de Beatles remasters en de Creedence Box en delen van Neil Youngs archief. En vooral ook de Kraftwerk remasters, want wat waren die Duitsers unglaublich gut!
Qua nieuw spul waren het de onverwachte dingen die me uit mijn stoel kregen. Grizzly Bear, The Low Anthem, Animal Collective, Moss, Editors, Most Unpleasant Men (Utrechts trots!), Fuck Buttons, Bill Callahan, Mos Def, Phoenix, Bibio, Mayer Hawthorne, Jay-Z, Monsters Of Folk, Mastodon en een

En dus geen U2, Springsteen, Green Day, Anne Soldaat, Franz Ferdinand of YeahYeahYeahs voor mij dit jaar. Kon me niet boeien blijkbaar.

Maar dankzij de WAAAAA! WTF! Factor is hier in huis de Plaat Van Het Jaar geworden:
Bitte Orca van Dirty Projectors


Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo
1 reactie
Meer lezen

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t
Een reactie posten
Meer lezen

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g
Een reactie posten
Meer lezen