Doorgaan naar hoofdcontent

Griep & Horror

Mini-huisgenoot R. heeft deze week de Mexicaanse griep gehad. Waarschijnlijk. Hoge koortspieken maar verder viel het mee, voor zover ik het van de buitenkant kon beoordelen. Die andere mini-huisgenoot heeft zijn prik gehad (niet leuk, echt echt niet leuk) en papa voelt zich ook niet super. Gisteren met grok om 21.00 uur in bed, snurk, en om twaalf uur wakker worden met de tv nog aan. Ik viel midden in de teleurstellende ontknoping van de remake The Amityville Horror. Frappant hoe ze in Hollywood toch altijd een goed uitgangspunt om zeep weten te helpen. Te veel testpubliek? Enniewee, Ryan Reynolds trekt om de haverklap zijn shirt uit om zijn sportschoollidmaatschap terug te verdienen. Vrouwenhorror? GayHorror? Kan een marketingplan zijn.
Ik kreeg wel een paar keer kippenvel maar dat kan ook de vermoeidheid/griep zijn.
Overigens, ik ben heus wel jaloers op Ryans fysiek, maar je kunt ook te veel buikspieren hebben.

Reacties

  1. ik was gisteren bij edwin (groet) en die had een paar weken terug ezzie aangestoken. ezzie had nog even 41 koorts gehad, maar 't is met die kleintjes ook meestal zo dat ze net zo snel weer opgeknapt zijn als dat ze ziek geworden zijn. ach, het is het seizoen, en ik heb ook wat kriebeltjes en niet lekker en duizelig en zo. of het griep is of teveel stress, kweenie. het gaat voorbij. beterschap.

    "jennifer's body" was lesbo-horror, dus misschien is het een nieuwe subdivisie. het lijkt wel dat er steeds meer horror komt, en dat het steeds gewoner wordt. ik had de "amityville horror" aan me voorbij laten gaan. efffe geen zin.

    van de week "2012" gezien. spectaculair en indrukwekkend gefilmd. hollywood script, dus een held-tegen-zijn-wil, wat niet essentiële romantiek en een slechterik.

    doei.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t