Nu ben ik nog lang geen 40 (nu ja, over 2 jaar pas) maar de laatste tijd merk ik wel dat er een soort van ouwe lul in mij aan het opstaan is. En dan ook en vooral qua muziek. Ingegeven door Bob Dylan's Theme Time Radio Hour ontwikkel ik een hang naar stokoude blues, country, doowop, jazz, rocknroll, soul, rhythm'n'blues etc. Muziek van voor de 60s zeg maar.En dat terwijl ik nog steeds probeer bij te blijven (Kyteman! Moss! Knobsticker! Flaming Lips!) en van nieuwe klanken en nieuwe bandjes kan genieten, is er toch een soort van heimwee naar een tijd die ik nooit heb meegemaakt. Is daar een woord voor? Nostalgie dekt de lading amper.
Trouwens, hoe waanzinnig goed is die radioshow van ome Bob? Met als extra bonus de warmkrakende stem van de coolste 60-er van de Verenigde Staten en zijn niet verouderende jive-talk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten