Iets wat ik mezelf nog niet had gerealiseerd, is dat dit album een echt solo-album wordt. Niet dat dat het plan was vanaf het begin, ik heb er niet echt bij stilgestaan. Nu ik echter al zover ben met schrijven en opnemen voelt het goed om het nu ook zelf af te maken. Met alle voor- en nadelen van dien natuurlijk.
Belker is natuurlijk geen bandje. Belker is een eenmansproject waar op gezette tijden anderen een niet onbelangrijke rol in vervulden en waarschijnlijk zullen vervullen. Maar nu even niet voor Radio De Maan. Dit wordt een solovlucht.
 |
| Solo - maar niet zo |
Ergens ook wel toepasselijk. De plaat gaat over eenzaamheid en isolement (zoals alle conceptalbums over isolement gaan: 'Tommy', 'The Wall', 'Hand.Cannot.Erase' etc.) en dan heeft het wel wat als ik de muziek maak in een zelfgekozen afzondering. Goedbeschouwd maak ik mijn muziek altijd alleen. Ik probeer zo veel mogelijk zelf te spelen en te zingen. Af en toe heb ik iets in mijn hoofd en dan springt er iemand bij met zijn of haar talent. Of het nu gaat om het Brian Wilson Memorial BBQ Koor van Tal (die trouwens een damn fine mix-persoon is), of de bas van Hidde, de steelguitar van Jan, de stem van Sophie, drums van Jan of Nicky en niet te vergeten de gitaarsolo van Bas, zij doen allemaal iets wat ik niet kan. Of beter gezegd, niet zó kan. Zij brengen met hun partij hun eigen persoonlijkheid in mijn liedje en dat is een wonderlijk en fantastisch gegeven. Een ander perspectief, ander DNA.
Voor nu voelt het goed om zelf door te blijven modderen, in datzelfde trage tempo. Langzaam laverend tussen besluiteloosheid, hoop en een paar goede ideeën. Low and slow. Of: There's no business like slow business.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten