Doorgaan naar hoofdcontent

Geen Toerist #4: Serieus Zingen

zonnetje in huis, die gast
Zingen is het makkelijkste en het moeilijkste van een opnameproces. Aan de ene kant is het een kwestie van de woorden enigszins op de juiste toonhoogte uit je bek laten vallen (ziehier mijn visie op het begrip 'zingen'), aan de andere kant is het een kwestie van elk woord, elke wending, elke frase van betekenis en noodzaak te voorzien. En soms moet dat regel voor regel, woord voor woord.
Gisteren was zo'n dag van meticuleus werken. Ik toog met een zonnetje op de voorruit naar het u welbekende Made. Om eens wat serieuze leadzang op te nemen. Want in mijn rommelhok/studio galmt het minder lekker. Plus: iemand die meeluistert terwijl je staat te blèren, is echt een grote aanrader.

Zomotta
Eerst deden we een kleine microfoon-shoot-out (toch eens kijken wat nu de verschillen tussen de microfoons zijn) en de duurste won. Want, natuurlijk, mijn weergaloze stem verdraagt geen Chinees broddelwerk. Allereerst stond Vuurtorenwachter op de rol. Het is mijn vertaling van het fenomenale Wichita Lineman van Jimmy Webb. Waarschijnlijk heb ik de boel een hele toon te laag staan, maar alla deal with it. Jimmy Webb heeft er nogal een handje van om melodieen te schrijven die allerlei noten gebruiken die nou net niet in het akkoord zitten. En dat is af en toe zoeken voor de zangert van dienst. We zijn met de stofkam door de melodie gegaan. Ik wilde graag alles helemaal nailen. Geen ruimte voor twijfel. En daar komt dan de vocal coach/producer bij in beeld. Samen terugluisteren, frase voor frase. Proberen om die melodie vorm te geven. Soms goeie sound en dan geen toon, soms strak op de toon maar een sound van niks. Uiteindelijk heb ik bijna alle regels in z'n geheel gezongen.
Hele. Mooie. Plaat.
Normaal ben ik van de 3 takes en wegwezen, maar dit lied vroeg echt om een nauwgezette aanpak. Mijn favoriete vocal coach Antal en ik besloten deze aanpak ook los te laten op Siddeburen, en verdomd: ook bij mijn eigen liedjes werkt het! Het is gewoon werk. Veel takes doen, terugluisteren en keuzes maken en aan de hand van die keuzes verder takes doen. Blijft wel opmerkelijk dat, ondanks de hoeveelheid takes, de beste momenten bestaan uit redelijk lange regels. Woord-voor-woord-knip-plak werkt stukken minder goed.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t

Alleen Maar Niet Eenzaam

Iets wat ik mezelf nog niet had gerealiseerd, is dat dit album een echt solo-album wordt. Niet dat dat het plan was vanaf het begin, ik heb er niet echt bij stilgestaan. Nu ik echter al zover ben met schrijven en opnemen voelt het goed om het nu ook zelf af te maken. Met alle voor- en nadelen van dien natuurlijk. Belker is natuurlijk geen bandje. Belker is een eenmansproject waar op gezette tijden anderen een niet onbelangrijke rol in vervulden en waarschijnlijk zullen vervullen. Maar nu even niet voor Radio De Maan. Dit wordt een solovlucht. Solo - maar niet zo Ergens ook wel toepasselijk. De plaat gaat over eenzaamheid en isolement (zoals alle conceptalbums over isolement gaan: 'Tommy', 'The Wall', 'Hand.Cannot.Erase' etc.) en dan heeft het wel wat als ik de muziek maak in een zelfgekozen afzondering. Goedbeschouwd maak ik mijn muziek altijd alleen. Ik probeer zo veel mogelijk zelf te spelen en te zingen. Af en toe heb ik iets in mijn hoofd en dan sp