Doorgaan naar hoofdcontent

Made #18: CD maken? Je bent toch niet gek?

Dat doet au
Nog even en we gaan de drums verheropnemen op de kortste dag van het jaar, ook bekend als de-dag-dat-de-aarde-ophield-te-bestaan. Dat zal wel niks met de drums te maken hebben, hoop ik.
Het Made-project stond dus even in de koeling. Ik draalde er wat omheen en probeerde iets van de muziek te vinden die we hadden gemaakt. Einduitslag: Made is zwaar OK, soms zelfs erg tof. Ik werd erg blij van de liedjes en hoe ze uiteindelijk op de harde schijf terecht zijn gekomen. De zeggingskracht van mijn muziek is nog nooit zo goed in balans geweest qua vorm en inhoud. Een beetje afstand doet wonderen.
Dus creatief/artistiek zitten we geramd. Tegelijkertijd kwam daar ook de vraag opzetten: "Waarom ga je eigenlijk een cd maken?" Niemand koopt/luistert toch nog cd's? Is het een investering in mijn ijdelheid? Waarom zoek je geen platenmaatschappij die de cd wil uitbrengen, als je toch nostalgisch bezig bent?

IJdelheid? Ja, dat denk ik wel. Mooi om zo'n schijfje met je (artiesten)naam d'rop in je handen te houden. Ik heb ook gemerkt met de vorige 2 EP's als download only dat journalisten en smaakmakers toch graag een hardcopy willen hebben. Ze nemen je serieuzer als blijkt dat je er wat geld tegenaan hebt gesmeten. Wat dat betreft is het een investering in je street credibility. Hoe graag wil je het? Laat maar zien dan. Put your money where your mouth is.

Opa weet nog goed...
Nostalgie? Jazekers. Onze eerste demo kwam uit op cassette en ik kan me nog herinneren dat iemand van een studio (wie ook alweer? Help me out Tal) de magische woorden sprak: "Ik brand wel een ceedeetje voor jullie." En wij met zijn 4-en gebiologeerd naar de peperdure cd-brander zaten te kijken tijdens het brandproces. Het beste ooit sinds de uitvinding van gesneden brood. Nog geen tien jaar later was de cd vooral iets wat gratis bij een tijdschrift zat.

Platen
Aan de andere kant, zo'n cd is een mooi visitekaartje om weg te geven en je hebt handel om uit je kofferbak te verkopen tijdens optredens. Niet dat ik van plan ben om 4 keer per week op te komen draven, maar u begrijpt mijn punt. Ik heb lang zitten wikken en wegen en afstrepen of ik eigen beheer moet gaan of toch moet proberen aan te haken bij een platenmaatschappij. Maar uiteindelijk denk ik dat ik op mijn eigen langzame manier moet groeien en lekker door moet twijfelen en trutten. De liedjes worden nog steeds beter, da's het belangrijkste. Ik ga dit ding zelf de wereld in helpen. Een platenmaatschappij kan altijd nog bij de volgende. Ik heb al een concept.

Afijn. Eerst maar eens die drums erop knallen. En dan wat schuiven en herschikken. Dan zien we weer verder.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g