Doorgaan naar hoofdcontent

Tres Hombres in De Stad

3 mannen, 3 gitaren
Afgelopen maandag was de kick-off van "Tres Hombres Tres Guitarras". In de 1e drie maanden van het jaar zal een telkens een trio singersongwriters, met gitaar, en in wisselende samenstelling, door het land trekken. Met dank aan Stefan 't Hooft (Walker Diver), die onvermoeibaar het zootje ongeregeld probeert te slijten in den lande. Zonder mensen met dit soort organisatorisch talent zouden wij hombres een stuk minder met onze guitarras kunnen optreden. En ik mag ook meedoen. Jippie.

Het beloofde alvast veel goeds daar in Café De Stad. Alex Akela is iedereens favoriete sidekick, want je geeft hem een sigarendoosje met snaren en hij krijgt er muziek uit. Alex speelt elk instrument dat uitgevonden is, en nog een paar die nog niet bedacht zijn. Daarnaast timmert hij aan de weg met zijn eigen fijne liedjes. Een bescheiden man met een groot talent.

Walker Diver
Walker Diver is een van de beste vertellers onder songschrijvers. Muzikaal tussen Steve Earle en The Replacements schetst hij sfeervolle beelden. Het liedje over de teloorgang van Roosendaal bleef lang nazoemen.

Stephen Wings is jaloersmakend jong en knap en klinkt ook nog als Conor Oberst. Zijn liedjes komen zowaar dicht in de buurt van zijn voorbeeld. Toffe rootsy liedjes over liefde, vriendschap en onrecht in de wereld. Gaat u nog veel van horen. De mooie meisjes wisten na afloop waar ze moesten wezen.

Bijkomend voordeel: Harold was er ook om tussen de liedjes door tegen aan te lullen. Lange tijd niet gezien en het bijkletsen zal later een vervolg krijgen. De limburgse songsmid was uit Bos & Lommer afgezakt naar De Provincie. Goed elkaar te treffen met een paar bokbiertjes (La Trappe maakt een straffe herfstbok). Zoals zo vaak worden avonden wanneer je geen zin hebt om nog de deur uit te gaan maar toch doet, de beste avonden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g