Het zou geen vrolijk verhaal worden en ik heb genoeg ervaring met miskenning om dat voor me te houden. Niemand zit te wachten op een ellenlange klaagzang van een would-be rocknrollheld op leeftijd. Dat bewaar ik voor mijn dagboek.
De cassette verscheen, werd opgestuurd, niemand reageerde, ik deed een aantal toffe solo-optredens, en dat was dat. Er was nog het plan om naast de cassette-editie (die integraal op Spotify staat) een blinkende hi-fi remaster uit te brengen, maar daar wordt nog aan gewerkt.
Overigens, die optredens hebben me wel weer verder gebracht. Tegenwoordig speel ik elektrisch gitaar en dankzij een zwik pedaaltjes heb ik nu meer controle over de sound van de liedjes en klinken ze in essentie meer als de plaatversies.
Ondertussen kwamen er weer allerlei liedjes langs die geschreven moesten worden en langzaam ontstond het plan iets nieuws te maken. Want in het maken daar schuilt voor mij de lol. Eindeloos (of juist heel ondoordacht snel) schaven en pielen en prutsen is toch het leukste dat er is. Vind ik dan.
Het space-thema op "Sterrenkijker" en "Terug Als Satelliet" werd verder onderzocht. Eigenlijk ben ik al jaren daarmee bezig. Een liedjes als "Radio De Maan" uit 2002 (!) is daar een vroeg voorbeeld van. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door ruimtevaart, de onmetelijkheid van het heelal, de technische werking van het universum en de wezenlijke vragen die deze opwerpen.
En omdat ik met niemand rekening hoef te houden en ik gewoon kan doen wat-de-fuk ik wil. Ben ik tot de slotsom gekomen dat ik met een conceptalbum bezig ben. Met een verhaallijn. Over een astronaut. En diens vader. Nederlandstalige Prog. 'Een genre met louter verliezers', aldus mijn goede vriend Tal.
Het blog functioneert weer en binnen kort wordt het verrijkt met een podcast-afdeling. Want als er iets is dat ik graag hoort dan is het wel mijn eigen stemgeluid dat de ene wankele wijsheid debiteert na de andere open deur intrapt. Tot dan, klik hieronder:
