Hotel California

Het productie- en mixwerk voor de 2 liedjes van Erica vlot aardig. Vanwege de verschillende samplerates moest ik wat heen en weer resamplen om weer op de originele toonsoort uit te komen. Een hele hoop fantastische ideeën werkten toch niet, ik zal alle subtiliteit in mij moeten aanspreken om het smaakvol te houden.

Ik zit midden in Hotel California, het boek van Barney Hoskyns over de muziekcultuur in de LA canyons en hoe daar vanuit de stukgeslagen hippiedroom de singer-songwriter ontstond. En hoe in een sneeuwstorm van cocaïne The Eagles opkwamen en ten onder gingen. Aanrader van de week, zoals alles van Hoskyns.
Opvallend hoe makkelijk men in de jaren 60 met platencontracten wapperde. Zeker als je dat vergelijkt met de huidige situatie. Aan de andere kant, types als Joni Mitchell, Neil Young, Roger McGuinn, Stephen Stills waren al vanaf dag 1 superambitieus en in sommige gevallen maniakaal gedreven om het te gaan maken.

Hoe The Byrds na een paar hits allemaal in Ferraris gingen rijden en hoe John Phillips van The Mamas & The Papas zichzelf als een potentaat in Bel Air gedroeg, staat in schril contrast met de wens van veel singersongwriters die het simpele leven wilden omarmen in Laurel Canyon en vooral Topanga Canyon. Toen ik ooit in Los Angeles was op huwelijksreis aan het begin van de 21e eeuw waren de canyons flink wat opgesjiekt (vergelijk het met de grachtengordel in A'dam waar in de jaren 60 niemand wilde wonen, en waar alle creatievelingen voor een appel en een ei een pand konden kopen) maar de sfeer van vrijheid hing nog in de lucht.
Leuk om te lezen dat iedereen bij elkaar om de hoek woonde. Frank Zappa, James Taylor, Joni Mitchell, Gram Parsons etc.

Los Angeles... hoe zou het daar zijn?

Afijn, ik ga maar eens voor het eerst een vergadering skypen. Ik ben zoooo modern met al die communicatie-shizzle.