Bosboom Stylee

Wat trouwens ook heel irritant is: met je rechterhand proberen om in je linkerbroekzak je sleutels te pakken omdat je links een volle arm aan boodschappen draagt. Hoe doen andere mensen dat dan, vraag ik me oprecht af. Dat wilde ik graag even kwijt.

En ik heb een backup gemaakt van de 5 liedjes die in verschillende stadia op mijn computer staan. Klinkt niet heel sexy, maar beter bekuppen dan alles kwijt zijn. Ik bekup te weinig.

soundtrack voor vandaag:
Fuck Buttons - Tarot Sport

Alexander McKenzie

Afgelopen vrijdag naar de cd-presentatie van Alexander McKenzie & The Underpaid geweest. Een weerzien met een hoop vrienden. De zwarte Moleskine getrokken en afspreken gemaakt voor Blijdorp, eten, studiobezichtiging etc. Het was goed aan te haken bij een scene, hoe losjes ook.

En de muziek? Heel. Erg. Mooi.

Stromend

Het kan natuurlijk aan mijn totaal verpeste gehoor liggen, maar op de 1 of andere manier klinkt Ondersneeuw via de computer online beter dan thuis op een gebrand ceedeetje. Nu is mijn huiskamerafspeelinstallatie nogal lo-fi te noemen sinds de verhuizing (ja da's alweer een tijd geleden), toch heb ik het idee dat de MP3 320kHz/s conversie alsmede het stromende internet geluid voor de broodnodige compressie zorgen. Worden bits en bytes gecomprimeerd op internet? Nee, lijkt me.
Ik denk dat ik een typische Spotify artiest ben. Over een paar jaar biedt ik geen downloads meer aan. Die zijn zoooo 2009. Stromend heeft de toekomst.

Er zij Ondersneeuw

De Grote PR-Machine moet nog op gang komen, maar trouwe lezers van het BelkerBlog hebben de scoop:
De Ondersneeuw EP is uit! Het verloren gewaande mini-album, opvolger van Snaartheorie, is dan ein-de-lijk onder de mensen gekomen. Het was een reis van bijna 2 jaar, waarin hoofd- en bijzaken over elkaar heen tuimelden in een grote kluwen van ellende en euforie. Met veel dank aan Rogier Hemmes voor het afmixen en opbouwend commentaar. Met heel veel dingen die beter en anders kunnen en/of moeten. Evenwel: fuk it. We gaan verder waar we gebleven waren.
En ondertussen veel plezier met Ondersneeuw:

Doodsangst en Monsters

Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met een irrationele en soms verstikkende doodsangst. Julian Barnes doet een soort van autobio, maar mijmert vooral briljant over dit leven op aarde en wat te doen met de eindigheid van het bestaan. Oh ja, het schijnt allemaal nog veel erger te worden met die doodsangst met het klimmen der jaren. Mooi vooruitzicht.

En aan de andere kant van het leven:
De film Where The Wild Things Are, naar het prachtige kinderboek van Maurice Sendak (in het NL: Max en de Maximonsters), is nu al een van de cinematografische hoogtepunten van 2010. Spike Jonze en Dave Eggers hebben de 300 woorden van het origineel opgerekt tot speelfilmlengte en Eggers heeft aan de ongebruikte ideeen ook nog een romanversie er aan over gehouden. Goeie soundtrack ook.

nieuwe lay-out

En hop: weer een nieuwe layout. Ik krijg de definitieve versie maar niet in de vingers. De variaties van Blogger zijn in de OK-sfeer, maar ook redelijk beperkt. Er zijn wel een hoop door derden gemaakte lay-outs maar dan ben je al je instellingen en links kwijt. Zodat die ene lezer uit Made (je weet wie je bent!) zich weer opnieuw moet aanmelden en dan willen we hem niet aandoen.
Mensen die het weten kunnen zeggen ook tegen mij: "Je moet naar WordPress. Dat is je ware!" Luisteren ho maar die gast.

Onderwijl door de speakers:
Sparklehorse - In The Fishtank
Soort van In a Cabin With... project met een van mijn absolute helden. Geen liedjes ditmaal maar weirde soundscape-dingen

Glenn Gould

Ben verzeild in de Glenn Gould Reader, een uitputtende bloemlezing met artikelen, programmatoelichtingen en essays van de mythische Canadese pianist. Wat een brein had die man! Elke alinea moet ik even laten indalen want de ideeenrijkdom is immens. Natuurlijk de Bachfuga's op de piano (destijds een revolutie: hard en snel gespeeld) maar ook een pleidooi voor Richard Strauss, nieuwe inzichten in Arnold Schoenberg en een dikke sneer aan het adres van Igor Stravinsky. Ik zet de Goldbergvariaties maar weer eens op.