Op En Rennend

gratis saturatie = fijn

Het lijkt erop dat mijn plakband-en-vliegertouw-studiootje weer naar behoren draait. Ik heb een groot deel van mijn plugins moeten herinstalleren maar dat gaf me mooi de gelegenheid om een hoop zooi weg te gooien. Plugins, freeware, gekraakt of zelfs gekocht, die alleen maar schijfruimte innamen en nooit werden gebruikt zijn verdwenen. Het is er overzichtelijker van geworden. Je hoort wel eens van studiogasten die al hun platen met 1 compressor, EQ, galm, preamp maken. Ik zou graag zo'n gast zijn. Zo'n gast ben ik nog niet. Zelfs na jaren muziek opnemen op de computer (eerst in Cubase en nu al weer 5 jaar in Logic) en eindeloos plug-innetjes checken (een man moet toch een hobby hebben) is minder nog steeds niet meer.

Hoewel ik met het klimmen der jaren wel degelijk efficienter met mijn tijd lijk om te gaan, val ik zo nu en dan nog steeds in de val van een nieuwe plug-in "testen". Ik noem het testen maar het komt er op neer dat ik de halve avond besteedt aan het klikken van alle functies en opties en wat al niet. Inspiratie verlaat doorgaans gillend het pand op dat soort avonden. 

Tony Banks omstreeks Abacab

Ik ben niet zo'n purist die zegt dat alleen analoge gear het tofst is. Met mijn muziek maakt het niet zoveel uit waar het lawaai uitkomt. En of het nu analoog of digitaal is, je wilt altijd wat je niet hebt. Ik heb een Juno 160, maar ik wil eigenlijk een Juno 60. Ik heb een Fender Rhodes Mark II, maar om mee te tellen moet je eigenlijk een Wurlitzer hebben. Het ziet er naar uit dat ik al die jaren net de verkeerde spullen heb verzameld, net niet de coole shit. Ik heb mezelf opgescheept met de lullige nerd-shit. Daar ligt dus dat chronisch gebrek aan wereldhits aan.

Mijn laatste aanwinst is de Prophet V van Arturia, gemodelleerd naar de Prophet 5 van Sequential Circuits. Mocht u zich afvragen waar al die jaren '80 pads opeens vandaan komen. Ik ben altijd een groot fan van Genesis-toetsenist Tony Banks geweest. Ook zo'n man die met de net-niet-coole apparaten wist te omringen.

Hoe Moeilijk Kan Het Zijn

Ik was lekker bezig de afgelopen tijd. De arrangementen en opnames van de liedjes kregen langzaam volgens het 2-stappen-vooruit-1-stap-terug procede. Maar naarmate er meer sporen gebruikt werden, namen de vage technische problemen ook toe. Logic 9 werd traag als dikke poep. Maar ook met maar twee sporen werd er flink gehaperd. Ik heb zelden zoveel strandballen voorbij zien komen. Wat een doffe ellende. Weg momentum. En zo bleek dus na wat speurwerk dat OSX Yosemite niks lust van Logic 9. Lekker professioneel ook. En tot zover de pijnloze upgrades van Apple.

Afijn.

Downgraden met die hap. Helaas werkte Time Machine niet van Yosemite naar Mavericks en daarom met de hand de rommel overgezet. Ik geloof dat de boel weer een beetje op gang komt. Ook wel weer goed ergens, want een hoop overbodige plugins zijn bij het grofvuil gezet. Afgezien van deze ellende (waar ik jullie graag mee lastig val) loopt de EP op rolletjes. Er is inmiddels een soort van tracklist, die wellicht weer gaat veranderen. En ik heb een goed plan om eens fatsoenlijk analoge tape te gaan gebruiken. Met dank aan een mannetje dat ik in Vleuten heb opgesnord. Waarover later meer.

Een Nieuw Geluid

album art? Tjek!

Het nieuwe jaar is al weer een dag of wat onderweg en een van de goede voornemens die hoe dan ook gebroken gaat worden, is het nieuwe leven inblazen in het weblog. Want er wordt hard gewerkt aan de opvolger van "Made". De liedjes zijn geschreven en worden stukje bij beetje opgenomen op zolder. Hier en daar komt iemand langs met een muzikale bijdrage aan de feestvreugde. De plannen reiken vooralsnog niet verder dan de mooiste liedjes van dit moment zo fijn mogelijk opnemen. Ik ben blij met wat het gaat worden en krijg zo langzamerhand een idee van waar het naar toe moet met die liedjes van Belker. Het is in ieder geval fijn te merken dat het ergens naar toe gaat. Ik noem het geen vooruitgang, want Om David Byrne aan te halen: 

“Presuming that there is such a thing as ‘progress’ when it comes to music is typical of the high self-regard of those who live in the present.

It is a myth. Creativity doesn’t ‘improve'.”

Ik probeer een combinatie te vinden van dingen die in het verleden goed werkten en de noodzaak mijzelf niet te gaan herhalen. Delicate balans.  Het zal deze keer een EP met 6 liedjes worden, met natuurlijk een instrumentale inleiding en een vertaling van een bonafide klassieker. Dat werkte de vorige keer ook wel lekker. Voorts probeer ik heul hard de boel niet te 'overdenken'. Openstaan voor het toeval en niet precies weten waar je naar toe gaat. Een beetje gericht aanklooien dus. En soms ongericht. Ik heb 

deze is nog wel echt kuntrie

De opvolger van "Geen Toerist Meer" (je moet dat soort dingen altijd ruim vantevoren plannen) zal wat meer richting harde gitaren gaan. Denk ik. Minder kuntrie en meer Big Star. Powerpop, als u dat wat zegt. Maar eerst maar eens deze modderfakker de wereld in! Hou het weblog in de gaten voor meer sterke verhalen en updates.