Doorgaan naar hoofdcontent

Geen Toerist Meer #8: Drum Magic



Ja, we zijn nog steeds bezig met Geen Toerist Meer. Algehele chaos en drukte hier op Belker HQ stonden in de weg van een update. Maar dan nu toch! Nicky Hustinx, allround drumheld bij onder andere Eefje de Visser en ooit drummer bij Belker & De Vaste Lasten, was zo genereus om door mijn liedjes heen te drummen. En lo and behold: binnen de kortste keren hing de magie zwaar in de lucht daar in het Verenigingsgebouw Prinses Juliana. Nicky had een drumkit bij elkaar gefrankensteind waar Tom Waits en Michael Blair jaloers op zouden zijn. Hele fijne sound met bakken karakter. Als daar dan ook nog een drummer van het kaliber van Nicky op los gaat, dan kan het niet meer mislukken.

Roos als roadie
Voor de opnames begonnen was er eerst koffie en taart, want je moet het zelf een beetje leuk maken, zo'n opnamedag. Dochter Roos was mee om de kneepjes van het roadie-vak te leren en was onder de indruk van de pittoreske locatie van de studio/repetitieruimte/drumhok/vereenigings- gebouw. We namen op volgens het Glyn Johns-principe: 2 overheads die de basis van het geluid vormen, 1 kick en 1 snare mic voor wat extra oempf. Nicky kon nu mooi zijn nieuwe overheads uitproberen. Er wordt op opnameblogs vaak een hoop poeha gemaakt rondom de exacte afstand van beide microfoons, want fase. Sommige technici spenderen een middag aan het neerzetten van de microfoons. Wij niet, neerzetten, op het oog kijken of de afstand een beetje hetzelfde is, signaal checken en take 1. De drummer speelde een take door, we praatten wat over richting en spanningsboog, nog een take, wat discussie over fills, en na de 3e take staat het erop. Redelijk indrukwekkend.

Glyn Johns zegt: nooit opmeten!
Het viel me die middag al op, door de levenskracht (bij gebrek aan een beter woord) die Nicky met zijn drums in de liedjes brengt, word ik gedwongen de liedjes nog krachtiger te maken. Met andere woorden: ik zal scherpe(re) keuzes moeten maken zodat de andere partijen niet ondersneeuwen onder het drumgeweld. En als ik 'drumgeweld' zeg, bedoel ik sound, timing en menselijkheid van een goede drummer. Ik moet nu zorgen dat het klinkt alsof we samen spelen. Misschien moeten een paar partijen opnieuw gespeeld worden, tegen de drums aan gezet worden. Waarschijnlijker moet ik een paar partijen belangrijker maken dan anderen. Keuzes maken, knopen doorhakken, dat werk. In ieder geval niet 2 maanden mixen.

We houden allebei van een wankele timing en elkaar vinden als je samen speelt is een ding. Diezelfde avontuurlijke timing laten werken over verschillende sporen is weer een heel ander ding. Voor je het weet speel je moderne jazz. En dat kan toch niet de bedoeling zijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g