De grote viernul komt met rasse schreden dichterbij. Toen ik ziek was heb ik weer eens Kees van Kooten herlezen. Alleen zijn boek "Veertig" ontbrak nog. Heb ik dit weekend goed gemaakt. Van Kooten leest als een trein en komt daardoor nooit in aanmerking voor Echte Literatuur. Het helpt ook niet dat hij jarenlang met zijn hoofd op tv kwam, want Bekende Nederlander (hoewel ik heb gemerkt dat de jongste generatie studenten minder met Koot & Bie hebben dan ik dacht). Toch is hij een van de beste stylisten van Nederland. Luchtig? Zeker wel en ook nogal van de korte adem, maar was Van Kooten Amerikaans dan zou hij in het Engelse taalgebied minstens 2 standbeelden en een Pulitzer hebben gekregen. Goed, als oefenveertiger ging ik natuurlijk onmiddellijk opzoek naar allerlei parallellen tussen zijn gezinsleven en dat van mij. De sentimentaliteit, het oeverloos piekeren over niets en getob in het algemeen zijn heel herkenbaar. Zijn dwangmatige versierpogingen dan weer wat minder. F
Prietpraat & Liedkunst sedert 2001