B e l k e r B l o g

Afgelopen zaterdag in het hoofdkwartier van De Testpiloten geweest. Waar een aantal vragen beantwoord moesten worden. Jazzbass of Hofner? Fruitsalade of broodje gezond? Gretsch of zelfbouw Tele? Hoe krijgen we die eels-sound? Foto of video? SX3 of 5? Hoeveel takes mogen er achter elkaar? Is VST toegestaan? En waar is de 4-sporen cassetterecorder gebleven? We zagen dat het goed was en beter ging worden. "This could be the beginning of a beautiful friendship." - Humphrey Bogart's slotzin in Casablanca

OK Go is bekender vanwege hun videoclips dan daadwerkelijk van hun muziek (die eigenlijk best wel goed is, maar ondersneeuwt onder de enorme visuele fantasieën). "This Too Shall Pass" is een grote Rube Goldberg Machine , een hopeloos ingewikkeld apparaat voor een simpel klusje. Heerlijk ouderwets mechanisch. Dit is een praatje uit TED over het maken van de machine. Dit is deel 1 van de making of: En dit is het uiteindelijke resultaat: Er is ook nog een fanfareversie, die is ook aan te raden:

Een bijzonder fijn en te lang uitgesteld etentje met Tal ("hij lijkt wel erg op papa", aldus dochterlief), dat ietwat werd overschaduwd door de gebeurtenissen in Alphen a/d Rijn, was een soort van startschot voor een nieuw anti-megalomaan project. Het idee is de computer pas laat in het creatieve proces toe te laten (pas bij het mixen en dan nog!) en zo analoog mogelijk te werk te gaan. Deels vanwege de sound en deels vanwege een broodnodige verandering in workflow. Niet dat eindeloze inprikken en stukje bij beetje de liedjes volspelen, maar zoveel mogelijk hele takes met knoesten en al. Dat betekent ook geen VST-instrumenten, al het geluid zal via microfoons worden vastgelegd. Mannen van in de 40 die old school gaan. Ja, wij houden ook ons hart vast. Bij gebrek aan een Studer 800, zal de Tascam/Fostex cassette 4-track als opname medium dienst doen. Ruis geen bezwaar. De sound volgt Nebraska, After The Goldrush, Tomorrow Morning zeg maar. Maximaal 8-sporen (geen wet van Med

Ik was om 22.30u thuis van de lange lange dinsdag (tot eind mei dat is). En om 23.00u begon het nieuwe seizoen van Later... With Jools Holland. Jippie dus. Elbow, McCoy Tyner (die te lang door speelde), Anna Calvi, Raphael Saadiq, Tallest Man On Earth en Liam voor een chat in de studio. Om je vingers bij af te likken En elke keer komt de vraag bovendrijven: Waarom kunnen we dat in NL niet voor elkaar krijgen? Een programma met live muziek in de studio, van Nick en Simon tot The Apers en van The Nits tot Winne. Hallo publieke omroep! Wakker worden! Elbow nam natuurlijk de taart met koor en publiekszang: Tip: de BBC ondertitelt ook de liedjes via ceefax. Is handig.

Terwijl mijn uitermate digitaal opgenomen nieuwe EP nog afgemaakt moet worden, ben ik alweer aan het nadenken over nieuwe stappen. Ik ga eens helemaal weg van die computer. Ik heb mijn ouwe 4-track cassetterecorder van zolder gehaald, en ga terug naar de lofi-bron waar het goed toeven is. Vier sporen maar, niet bouncen is de regel, alles analoog, alles in minder dan 3 takes. Dus ik moet mijn sjit voor mekaar hebben voor de opnames beginnen en niet dat we-verzinnen-er-wel-wat-op-als-we-bezig-zijn-met-opnemen. Alleen, hoe zat dat ook alweer met "Cue" enzo? Vriend Tal sprong meteen in toen hij van mijn voornemen hoorde. Het zal gaan ruisen, knarsen, kraken, scheef zijn, vals zijn, maar vol leven en adem. Trouwens, nu bedenk ik me: Tal heeft ook een 4-sporen-bak. Samen acht sporen! Zou je die kunnen syncen? Of sla ik weer op hol? Eerst maar eens op zoek naar TDK-SM teepjes. Op naar de Kanoalstroat of Stroatweg!