Doorgaan naar hoofdcontent

1, 2, 3, 4 Sporen

Terwijl mijn uitermate digitaal opgenomen nieuwe EP nog afgemaakt moet worden, ben ik alweer aan het nadenken over nieuwe stappen. Ik ga eens helemaal weg van die computer. Ik heb mijn ouwe 4-track cassetterecorder van zolder gehaald, en ga terug naar de lofi-bron waar het goed toeven is. Vier sporen maar, niet bouncen is de regel, alles analoog, alles in minder dan 3 takes. Dus ik moet mijn sjit voor mekaar hebben voor de opnames beginnen en niet dat we-verzinnen-er-wel-wat-op-als-we-bezig-zijn-met-opnemen. Alleen, hoe zat dat ook alweer met "Cue" enzo? Vriend Tal sprong meteen in toen hij van mijn voornemen hoorde. Het zal gaan ruisen, knarsen, kraken, scheef zijn, vals zijn, maar vol leven en adem. Trouwens, nu bedenk ik me: Tal heeft ook een 4-sporen-bak. Samen acht sporen! Zou je die kunnen syncen? Of sla ik weer op hol? Eerst maar eens op zoek naar TDK-SM teepjes. Op naar de Kanoalstroat of Stroatweg!

Reacties

  1. ik zat vanmorgen nog eens te bedenken wat dan het precieze doel is. als het doel analoog met uien en rafels is, dan werkt de tascam methode. als het om een goede performance (leven en adem) gaat, dan heb je vooral een strenge producer nodig. anders gezegd, waren jouw 4 track demos zoveel beter dan wat je nu doet? de mijne zeker niet.

    mag ik een tussenweg voorstellen? digitaal opnemen (binnen het beperkte kader van 4 tot 8 sporen, max.3 takes en alleen inprikken waar en wanneer nodig), bouncen naar 4 sporen tape (voor het analoge karakter), en dan weer terug naar digitaal voor mix. maak een selectie van 6 liedjes, minimaal 2 per sessie, en we zijn met een paar sessies rond. jij schrijft, waar nodig schaaf ik, jij speelt, waar nodig doe ik ook iets, en ik produceer, techniceer en mix. we houden het klein, prikken data, en zorgen dat het op datum x af is.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t

TEKEN VAN LEVEN

Een blog is pas een blog als er met enige regelmaat iets nieuws op verschijnt. Anders is het een archief voor vroeger. Anderhalf jaar geleden bracht ik "Geen Toerist Meer" uit, een cassette waar ik heel fier op was en veel mensen die de muziek hoorden vonden dat terecht. Alleen, niet veel mensen hebben de muziek gehoord. Deels door luiheid, deels door onvermogen, deels door de rest van mijn leven dat om voorrang vroeg. Mijn definitie van succes wordt constant bijgesteld. Mijn plan om na de release te blijven bloggen over de vorderingen van de zegetocht werden al snel in de ijskast gezet. Het zou geen vrolijk verhaal worden en ik heb genoeg ervaring met miskenning om dat voor me te houden. Niemand zit te wachten op een ellenlange klaagzang van een would-be rocknrollheld op leeftijd. Dat bewaar ik voor mijn dagboek. De cassette verscheen, werd opgestuurd, niemand reageerde, ik deed een aantal toffe solo-optredens, en dat was dat. Er was nog het plan om naast de cassette-ed