Omdat ik supporter ben van Excelsior Recordings, viel de nieuwe Spinvis op de deurmat. Ik weet nog dat ik voor het eerst "Ronnie Gaat Naar Huis" hoorde, van zijn debuut 10 jaar geleden. En dat dat me helemaal vloerde. Ik was druk bezig met de liedjes van mijn debuutalbum en kan me nog goed herinneren dat ik dacht: Iemand is me voor geweest. NL-talige rammelende samplepop had mijn ding moeten zijn, net als dat platencontract bij Excelsior, mijn favoriete platenmaatschappij ooit ever.
Excelsior was het label achter Daryll-Ann (net als Belker een personage uit Hill Street Blues), Johan en Caesar - we hebben het hier over het midden van de jaren '90 - en ik was fan. Bands die echt hebben betekend voor de NL popmuziek. Excelsior was en is nog steeds een kwaliteitskeurmerk.
Spinvis had mijn plan gestolen, en om het nog erger te maken waren zijn liedjes zo veel genialer dan wat ik uitkraamde in die tijd. Groot voorbeeld, inspiratiebron en benchmark. En bron van irritatie.
Nu is er dan "Tot ziens, Justine Keller". De verrassing is weg, de kwaliteit is onverminderd hoog. Erik de Jong krijgt het weer voor elkaar om mij te verbazen en te inspireren. Superliedjes. Met een groot verschil met 10 jaar geleden. Nu denk ik dat ik wel bij kan blijven. Ja, dat is pretentie. Ja, dat is ambitie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 JAAR!
De tijd gaat hard etc. En dergelijke. Er is de afgelopen jaar veel gebeurd en tegelijkertijd ook weer niet zo heel erg veel. Ik heb een aant...
-
1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar ... -
Een tijd geleden kwam goede vriend en muzikaal geweten Tal langs voor koffie en gezelligheid. Na de lunch en goede gesprekken vertrokken...
-
Een blog is pas een blog als er met enige regelmaat iets nieuws op verschijnt. Anders is het een archief voor vroeger. Anderhalf jaar gelede...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten