De laatste tijd ben ik flink aan het shuffelen. En dan niet in de Sweet Home Chicago zin van het woord, maar shuffelen op de iPod. 80 Gb bijna helemaal vol betekent meer dan 11.000 liedjes (stiekem wil ik dan toch een 160 Gb versie, want 11.000 is inderdaad een beetje krapjes). Het is fijn om daar onbevooroordeeld doorheen te struinen; zo kom je nog eens iets tegen wat je eerder niet gehoord hebt. Vergete liedjes van vergeten compilaties die ooit gedownload zijn en nooit geluisterd.
Nu is mijn punt: weet iemand hoe dat shuffle-algoritme werkt? Want de keuze van mijn iPod is bijzonder coherent te nomen. Waarschijnlijk zijn het mijn eigen hersenen die het verhaal construeren. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er een diepere wijsheid aan het random shuffelen ten grondslag ligt. Joni Mitchell na Neil Young, Kraftwerk na Can, Monkees na Beatles na Beck. Dat kan toch allemaal geen toeval zijn? Om met Johan C. te spreken: "Alle toeval is logisch."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 JAAR!
De tijd gaat hard etc. En dergelijke. Er is de afgelopen jaar veel gebeurd en tegelijkertijd ook weer niet zo heel erg veel. Ik heb een aant...
-
1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar ... -
De tijd gaat hard etc. En dergelijke. Er is de afgelopen jaar veel gebeurd en tegelijkertijd ook weer niet zo heel erg veel. Ik heb een aant... -
Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel v...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten