Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met een irrationele en soms verstikkende doodsangst. Julian Barnes doet een soort van autobio, maar mijmert vooral briljant over dit leven op aarde en wat te doen met de eindigheid van het bestaan. Oh ja, het schijnt allemaal nog veel erger te worden met die doodsangst met het klimmen der jaren. Mooi vooruitzicht.
En aan de andere kant van het leven:
De film Where The Wild Things Are, naar het prachtige kinderboek van Maurice Sendak (in het NL: Max en de Maximonsters), is nu al een van de cinematografische hoogtepunten van 2010. Spike Jonze en Dave Eggers hebben de 300 woorden van het origineel opgerekt tot speelfilmlengte en Eggers heeft aan de ongebruikte ideeen ook nog een romanversie er aan over gehouden. Goeie soundtrack ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten