2009 in albums

Ja, wil je een blog dan moet je ook eens af en toe er iets op zetten. En geen excuses van: oh ik ben zo druk met dit en met dat en zo en ik was ziek en toen had ik vakantie enzo.
Dus.
En daarom.
Wel en ook.
Plaat van het jaar dan maar?
Niet The Flaming Lips met Embryonic. Was een vaste keus, altijd goed. Hoewel ik de plaat nog steeds niet "snap" (hoewel, wat valt er te snappen bij Wayne Coyne en de zijnen?) staat ie hoog in de eindlijst.
Ook niet Dark Night of the Soul, de samenwerking tussen Sparklehorse, Danger Mouse en David Lynch. Donker en gevaarlijk, wonderschoon en troostrijk.
Zelfs niet eels met Hombre Lobo. Knettergoeie plaat. Mooie combi van rauw, direct en toch ook fraaie arrangementen. Ook Wilco is met hun titelloze plaat vaak voorbijgekomen.

W aar heb ik nog meer van genoten dit jaar?
Natuurlijk de Beatles remasters en de Creedence Box en delen van Neil Youngs archief. En vooral ook de Kraftwerk remasters, want wat waren die Duitsers unglaublich gut!
Qua nieuw spul waren het de onverwachte dingen die me uit mijn stoel kregen. Grizzly Bear, The Low Anthem, Animal Collective, Moss, Editors, Most Unpleasant Men (Utrechts trots!), Fuck Buttons, Bill Callahan, Mos Def, Phoenix, Bibio, Mayer Hawthorne, Jay-Z, Monsters Of Folk, Mastodon en een

En dus geen U2, Springsteen, Green Day, Anne Soldaat, Franz Ferdinand of YeahYeahYeahs voor mij dit jaar. Kon me niet boeien blijkbaar.

Maar dankzij de WAAAAA! WTF! Factor is hier in huis de Plaat Van Het Jaar geworden:
Bitte Orca van Dirty Projectors