Geen Toerist #3: Traag Stapelen

begin van een liedje

Terwijl andere mensen zich ook druk maken om Geen Toerist Meer (elke keer weer een verrassing dat het leuker is als je niet alles zelf hoeft te doen) en er baspartijen, koortjes, gitaarsoli en pedalsteelpartijen worden ingevlogen uit alle uithoeken van het land, ben ik zelf de aloude methode van 2-stappen-vooruit-en-1-terug aan het beproeven. Tijdens het inzingen van de guidevocals van Ik Maak Nooit Meer Iets Mee bijvoorbeeld kwam ik erachter dat er a) niet genoeg tekst was en b) dat wat ik had voor verbetering vatbaar was.

Een langzaam en langdurig opnameproces, zoals ik dat altijd beleef, is vaak grillig van opbouw. Je legt iets weg, komt er pas weer 2 weken later aan toe en blijkt ineens een andere mening te hebben gevormd. Mijn studioproces is doorgaans een trage opeenstapeling van inzichten. Een schrijver schrijft ook niet een boek in een ruk van eerste tot laatste pagina. Daar komen vele revisies en revisies van de revisies bij kijken. Elke keer neem ik me voor om nu eens snel vanuit de heup te schieten en die liedjes er in een paar weken op te kwakken, maar elke keer haalt de tijd me in. Ik stel zo af en toe een deadline, die doorgaans alleen voor de vorm lijkt.

2 keer 10 snaren is beter

Na het samenwerken met Antal op de vorige plaat Made is voor mij de volgende stap meer mensen te vragen mee te doen. Aan de ene kant heel erg inspirerend en aan de andere kant ook verwarrend. Je geeft iemand de ruimte om iets met je liedje te doen, zal je net zien dat ze er andere ideeën op na houden. Soms gaat je liedje een heel andere kant op. En soms overtreft het je stoutste verwachtingen. Zoals dus Jan van Bijnen, waar ik mee in mijn eerste bandje zat zo'n 30 jaar geleden, muzikale alleskunner die een heerlijk romige pedalsteel serveerde over mijn vertaling van Wichita Lineman. Man, man, daar is waar de magie zit.

Nog even en het samenwerken bevalt me zo goed dat ik voor de volgende plaat met een bandje in de studio zit. In 2 weken erop geknald. Eerst maar eens kijken waar deze omslachtige heen-en-weer methode ons gaat brengen. En ja, het gaat traag. Trager dan ik zou willen en trager dan ik dacht. Altijd trager dan ik dacht. De voordelen van geen deadline hebben.