Doorgaan naar hoofdcontent

Made #10

We zitten in de dubbele cijfers! Om dat te vieren aten we goed en lekker in het aanpalende restaurantgedeelte van de studio. De studiobaas had het over "zingen" gehad als doel voor de sessie. Ik natuurlijk een beetje binnensmonds protesteren, want "de hele dag MBO-ers tot de orde geroepen" en "ben niet zo bij stem" en "is er niet een synthlijntje wat nog gespeeld moet worden?". Gelukkig deed Tal net of ie doof was en zo stond ik al snel voor de microfoon. Beetje trutten met de latency en gaan! Nu was de tekst voor Harnas verre van af en toen de sessie werd opgeschoond in de computer schreef ik achter elkaar de benodigde coupletten. Soms zit het mee. Kwestie van niet denken en flowen als een malle. In 10 minuten (lezen mijn studenten mee?) zag De Zanger/Liedjesschrijver dat het goed was. Natuurlijk een kwestie van geluk maar je moet wel klaar zitten om het te herkennen.

Aan het eind van de sessie, de laatste takes gezongen met de zeer professionele een-oor-koptelefoon-techniek, was ik nog steeds geen Marvin Gaye, maar wist ik wel weer hoe leuk het is om te zingen. Zeker als er iemand bij zit die het goed vindt maar toch nog een extra take wil hebben. Het was een bijzonder fijne sessie. Een goed voorbeeld van ergens zonder verwachting instappen en jezelf verrassen. Elke keer weer wordt het duidelijker waar Made naar toe gaat, wat het zal worden.

Het vorige verslag was een beetje mopperend en ontevreden. Deze keer was de sfeer relaxt, en hebben we flink wat werk verzet. Met een beetje goede wil zijn de leadvocalen voor Harnas en Boomgrens opgenomen. Het was wat zoeken naar de juiste toon, letterlijk en figuurlijk. Het loonde erg de moeite een paar extra takes te doen, en nog een paar, en nog een paar. En nog een paar om het af te leren en voor de zekerheid want je weet maar nooit.

Na het discussiëren over Vox versterkers, Princetons en het vinden van "je toon" (gitaristengebazel, het was na 12-en) spoedde ik mij moe maar voldaan huiswaarts. Volgende week opnemen bij daglicht, is weer eens wat anders.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo
1 reactie
Meer lezen

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t
Een reactie posten
Meer lezen

TEKEN VAN LEVEN

Een blog is pas een blog als er met enige regelmaat iets nieuws op verschijnt. Anders is het een archief voor vroeger. Anderhalf jaar geleden bracht ik "Geen Toerist Meer" uit, een cassette waar ik heel fier op was en veel mensen die de muziek hoorden vonden dat terecht. Alleen, niet veel mensen hebben de muziek gehoord. Deels door luiheid, deels door onvermogen, deels door de rest van mijn leven dat om voorrang vroeg. Mijn definitie van succes wordt constant bijgesteld. Mijn plan om na de release te blijven bloggen over de vorderingen van de zegetocht werden al snel in de ijskast gezet. Het zou geen vrolijk verhaal worden en ik heb genoeg ervaring met miskenning om dat voor me te houden. Niemand zit te wachten op een ellenlange klaagzang van een would-be rocknrollheld op leeftijd. Dat bewaar ik voor mijn dagboek. De cassette verscheen, werd opgestuurd, niemand reageerde, ik deed een aantal toffe solo-optredens, en dat was dat. Er was nog het plan om naast de cassette-ed
Een reactie posten
Meer lezen