Fijne bijlage in de Volkskrant over Generatie X (wij dus) en Generatie Y (jullie dus). Natuurlijk is het spreken over generaties per definitie generaliserend, maar ik merk wel degelijk veel verschillen tussen X en Y. Misschien is wel het grootste verschil dan X is opgegroeid in Koude Oorlog van de jaren 80. Ik merkte dat laatst toen ik de popmuziek van de vroege jaren tachtig behandelde in college. Het idee van een atoombom die boven ons hoofd hing stond erg ver af van mijn studenten.Op mijn beurt snap ik weer niks van de faalangst onder mijn studenten, terwijl ze, mede dankzij de zegeningen van de internets, alles onder handbereik hebben. Teveel keus slaat lam, denk ik.
Wij waren in onze studententijd vooral bezig ironisch afstandelijk te zijn. Lees het werk van Douglas Coupland er maar op na (ik heb daar al eerder over bericht op dit blog). De jongste generatie wil graag geëngageerd zijn maar het vooral goed doen. Ik zie meer oprechtheid en idealen dan in mijn jonge jaren en tegelijk ook meer stress om de juiste keuzes te maken.
Ik weet niet hoe de Y-ers (20-ers) tegen ons X-ers (40-ers, net te jong om hun ouders te zijn) aankijken. Misschien wel zoals wij tegen de Babyboomers aankijken: "Ga toch eens weg!" De X-ers draaien op voor de nog intacte pensioenen van de Boomers en zijn het niet de oude knarren die een haperend economisch systeem hebben opgezet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten