Doorgaan naar hoofdcontent

To gear or not to gear

Het voordeel van ouder worden is dat je gear, je spullen, langzaam maar zeker vintage worden. Zo zijn mijn Jazzbas, Strat en Rhodes alledrie meer dan 20 jaar oud. Mijn Martin-gitaar is ook al 12 jaar oud. Vanwege irritante details als hypotheek, kinderen en eten is mijn portemonnee nooit zo dik als mijn gearlust groot is. Want laten we wel wezen: wie wil nu geen Neve-mengtafel, UAD2 PCIe-kaart, Princeton versterker, Fairchild compressor, Chapman Stick en zo verder en zo verder. De lijst gaat maar door. De opmerking: 'dat heb je toch niet allemaal nodig?' is wel waar maar daar gaat het helemaal niet om. Nut, noodzaak en realiteit leggen het af tegen de belofte van meer en meer en meer. Eindelijk de mooiste muziek ooit gemaakt dankzij die mooie dure spullen. Helaas groeit dankzij een baan in het onderwijs de geldboom niet tot in de hemel. Dus die specifieke Belker-sound (jeweettoch) komt voornamelijk voort uit ondoordachte beslissingen en crappy budgetspullen. Vandaar dus het 'lofi' gehalte van mijn muziek.
Met die gedachte struin ik regelmatig Marktplaats.nl en Thomann.de af. Op zoek naar het koopje dat de gearslut in mij weer even het zwijgen oplegt. Omdat mijn producer wil gaan experimenteren met een dynamische microfoon. Het liefst wil ik dus een EV RE20, zo een waar Thom Yorke in zingt tijdens de Scotch Mist tapes (waahaanzinnig webcamconcert in een hutje op de hei) en dan wordt het toch een Superlux WH5 (zie bovenaan). Ook mooi. Made in China en dat op de dag dat de communistische partij 90 jaar wordt.
Radiohead zei u? Deze dus:
Labels:

Reacties

  1. Anoniem1 juli 2011 om 22:49

    bij mij zijn die oudere instrumenten niet zo zeer vintage als wel beschadigd, versleten en gewoon oud. en ze stinken soms een beetje.

    ik weet sinds een tijdje een probaat middel tegen "gas" (gear acquisition syndrome): krappe beurs. het werkt bij mij in ieder geval al een jaar of wat vrij aardig, met heel af en toe een terugval (tablas).

    en ik moet nog steeds gaan zitten voor die 52:32 durende radiohead film. maar niet vandaag...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een Modderfakking Jaar

1e single Een jaar. Ik zag zonet dat mijn laatste blogpost een jaar geleden was. Een modderfakking jaar. Wat zeg ik? Méér dan een jaar geleden. En zoals de oplettende fans allang hebben opgemerkt: 'Radio De Maan' is nog steeds niet verschenen. Geen excuses, geen verhaal dat ik heel erg lang de tijd neem om zo nauwgezet mogelijk mijn muziek op te nemen. Want eerlijk gezegd ben ik niet dagelijks bezig met de plaat. Dat hoeft ook niet. Ik maak nog steeds progressie. Een paar nieuwere liedjes dringen zich op. Songteksten (toch altijd wel de laatste hordes) worden afgemaakt, liedjes die vast dreigden te lopen zijn vlot getrokken. Het krijgt vorm. Muzikaal, tekstueel en conceptueel. Het wordt mooi. Het is al mooi en ik voel dat ik wel weer een volgende stap in BELKER heb gezet. Er waren plannen. En er was realiteit. En onvoorziene omstandigheden met geld enzo. Dus wat ik eigenlijk wilde doen met het uitbrengen van 'Radio De Maan' gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Vo
1 reactie
Meer lezen

Boekenclub

Ayreon doet het zo Er zijn een aantal knopen doorgehakt. En liedjes geschreven. En wat gepield in de studio. Maar het waren een paar drukke maanden op de zaak dus de Grote Lijn heb ik niet zozeer vastgehouden als wel in de gaten gehouden. Er zijn andere manieren om een verhalend conceptalbum te maken. Dat is les 1. Het hoeft dus niet per se een Ayreon-achtige vorm te hebben. Ik denk daarnaast dat het format als uitingsvorm een belangrijke rol speelt in het storytelling van het album. Een verhaal op LP wordt anders geconsumeerd dan op cassette of CD, om nog maar te zwijgen van streaming. Persoonlijk denk ik dat streaming de wijze waarop we muziek maken en nadenken over wat muziek überhaupt is enorm heeft beïnvloed. En nog zal beïnvloeden in de nabije toekomst. Het boek 'Every Song Ever' van Ben Ratliffe is wat dat betreft een eye opener . Alleen al vanwege het feit dat we als luisteraar via Spotify enzo de hele muziekgeschiedenis onder de vingertoppen hebben, is van niet t
Een reactie posten
Meer lezen

DEMO-ITIS

Luiheid, onkunde en een niet aflatende liefde voor muziek. Zou ik daar een businessmodel van kunnen maken? Het bepaalt in ieder geval wel voor een groot deel mijn modus operandi in het schrijven van liedjes. Afgelopen week aan versie 2.0 van 'Licht En Horizon' gewerkt. Het liedje staat als demo sterk maar omdat ik de multitracks niet niet meer heb (het liedje was geschreven in het kader van een 7-dagen-7-liedjes-challenge) moest ik van de demo een betere nieuwe versie maken. Normaal gebruik ik de demo als startpunt en voeg laagjes toe en haal laagjes eraf totdat die demo begraven ligt ergens in het uiteindelijke resultaat. Dat is een bijzonder bevredigende manier van werken. En geen last van demo-itis want de demo vormt vrij letterlijk de basis van het arrangement. De sfeer van de demo blijft behouden.Die gaat het eerst verloren in het geval van demo-itis. Dus na al mijn gepraat over werken met kleine stukjes muziek en die samensmelten tot grotere stukken, met al mijn g
Een reactie posten
Meer lezen