Ontstellend Ouwe Lul

Nu ben ik nog lang geen 40 (nu ja, over 2 jaar pas) maar de laatste tijd merk ik wel dat er een soort van ouwe lul in mij aan het opstaan is. En dan ook en vooral qua muziek. Ingegeven door Bob Dylan's Theme Time Radio Hour ontwikkel ik een hang naar stokoude blues, country, doowop, jazz, rocknroll, soul, rhythm'n'blues etc. Muziek van voor de 60s zeg maar.

En dat terwijl ik nog steeds probeer bij te blijven (Kyteman! Moss! Knobsticker! Flaming Lips!) en van nieuwe klanken en nieuwe bandjes kan genieten, is er toch een soort van heimwee naar een tijd die ik nooit heb meegemaakt. Is daar een woord voor? Nostalgie dekt de lading amper.

Trouwens, hoe waanzinnig goed is die radioshow van ome Bob? Met als extra bonus de warmkrakende stem van de coolste 60-er van de Verenigde Staten en zijn niet verouderende jive-talk.

Groen Monster

De Witte Schicht is een Groen Monster geworden. Ford Focus (gelukkig geen Mondeo - luister maar naar Arctic Monkeys) staat begin volgende week klaar bij ons automannetje in het Groningse.

mee blijven doen #2

Ja dat twitteren gaat nog niet zo hard. Sterker nog, mijn telefoon doet helegaar niks, want hij kan ineens het netwerk niet meer vinden. Dus bellen ho maar. En de vrienden van TstreepjeMobile nemen de telefoon niet op. Wordt vervolgd.

Ondertussen:
Soms hoor je muziek die je graag zelf had willen maken. Muziek, meestal van een NL band, waar je jaloers en depressief van wordt. Ik had het met Spinvis en heb het nu ook met Moss. Bedankt jongens.

mee blijven doen

Omdat ik overal van op de hoogte wil zijn. Omdat ik me graag verbind met andere mensen (je zou zelfs kunnen zeggen dat ik een echt "mensenmens" ben). Omdat ik een late adopter ben. Omdat ik dan de eerste van mijn vrienden ben. Omdat ik mee wil blijven doen. Omdat ik wel eens wil weten of het wat oplevert. Omdat ik graag een handreiking doe naar mijn (potentiële) publiek. Omdat ik een sms-bundel heb en die op moet.
Daarom dus.
Twitter dus.

We zullen zien.

Crumb vs. Pekar

Eindelijk weer eens een stripboek gekocht. In de ramsj weliswaar, maar toch. Graphic novel is een betere omschrijving, want hier in NL wordt het stripverhaal als kunst niet serieus genomen.
Ik heb een soort van best of gekocht van American Splendor, verhalen van Harvey Pekar, getekend door Robert Crumb. Pekar is een fantastische zeurkous (tjek ook de film over zijn leven met de briljante Paul Giammatti in de hoofdrol) en was 1 van de eersten die het stripverhaal in de jaren '70 een meer volwassener, literair gezicht gaf. Hoewel literair, dat klinkt naar gloeiende volzinnen en Reve's De Avonden. Dat is het niet. Pekar is iemand die errug met het leven van alledag worstelt.


Trouwens: Robert Crumb blijkt nu ook het 1e hoofdstuk Genesis (wat ik steeds op z'n engels uitspreek) van de Bijbel te hebben getekend in slechts 4 jaar.

Rhodes vs. Brion

En wat blijkt? Jon Brion is een onecht kind van Emmitt Rhodes. Afgezien van het feit dat ze allebei übergeniale liedjesschrijvers zijn die alles lekker zelf inspelen, klinken hun beider stemmen ook nog eens griezelig hetzelfde:


En:


En ze lijken ook nog eens op elkaar, in zin dat ze allebei een neus en 2 ogen en donker haar hebben enzo. Overigens is "Meaningless" zo in alles de overtreffende trap dat ik het makkelijk 6 keer achterelkaar draai. Moet je ook eens doen.

De natuur is een mooi ding

De poezen zijn nu een jaar oud en hebben nu door dat eten op pootjes (muizen en kikkers) veel leuker is dan eten in de bak (brokjes). En spelen met dat eten hè. Sneu om te zien hoe zo'n muisje gek wordt getikt. Niks in een keer doodbijten, gewoon je beste schijnbewegingen oefenen op zo'n beestje. Tja, de natuur is een mooi ding. Behalve als je een muis bent.

De beste bands van U.

Drukke week gehad met Utrechtse muziekvrienden. Zonder overdrijving toch ook wel de 3 beste bands uit U.
Eerst was de cd-presentatie van Knobsticker. Een groot feest, vol met dansbare liedjes.
In het kader van de Popronde speelde Most Unpleasant Men in de Flitz. Met nieuwe gitarist en invaldrummer Nicky (ook bekend van de BelkerBand) klonk het allemaal wat rockiger. Ook de nieuwe liedjes waren niet verkeerd. Het was vooral te kort, altijd een goed teken.
En zaterdag was het de beurt aan The Gasoline Brothers om hun nieuwe album Tsk! ten doop te houden.

Oude Koeien

Zo blog je even een weekje niet en zo is er weer van alles gebeurd. Niet allemaal even enerverend, maar je bent er goed beschouwd toch maar weer druk mee. Eigenlijk is dat wel een goede samenvatting van wat bloggen nu precies inhoudt.

Eerstens:
De Witte Schicht is niet meer. Na 12 jaar en bijna 350.000 km werd een koppelingsplaat 'm fataal. We mochten de laatste 4,5 jaar meerijden met de good old 306. Het ga je goed op de Eeuwige Schroothopen. We zijn dus wel op zoek naar een nieuwe auto. Voorlopig trein ik nog meer dan ik al deed.
Tweedens:
JoeTjoebfilmpjes gaan je kosten ouwe! Met dank aan de BUMA. Het zal u niet ontgaan zijn. Zijn die mensen echt helemaal van alle realiteitszin verstoken?
Derdens:
Gisteren met geleende auto naar Heesbeen getogen om daar bij wijze van babybezoek een bescheiden reunie van oude vrienden mee te maken. Was bijzonder tof om iedereen weer eens bij elkaar te zien. Er renden 18 (achttien!) kinderen rond de boerderij. Obladi en toch zeker ook oblada dus.
Vierdens:
Mijn debuutalbum "Snaartheorie" uit 2005 staat online en is als zodanig geheel te downloaden. Gratis. U zegt: oude koeien. Ik zeg: inderdaad en alsmede een zoethoudertje totdat het nieuwe spul arriveert in november.

Zand

Jack Wouterse is hoofdgast van het Nederlands FilmFestival in het Utrechtse plaatsje U. De korte film Zand gaat tere ere van het festival in stressrotatie op de Utrechtse Stadsomroep. Erg mooie film. Ik hield het bij herhaling niet droog. Tot vandaag staat ie nog bij Pauw & HoeheetDieMan op de side en ik blijf zoeken naar een permalink.

Zand from P&W on Vimeo.